هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به زندگی شاد و لذت‌بخش، دوری از نگرانی‌ها و جنگ، و توجه به زیبایی‌های زندگی و عشق تشویق می‌کند. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از زندگی لذت ببرد، با دیگران سازگار باشد، و به جای نگرانی‌های بی‌فایده، به عشق و زیبایی‌های طبیعت توجه کند. همچنین، متن به قدرت عشق و تأثیر آن بر زندگی انسان اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق و زندگی شاد نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد تا به درستی درک شود.
غزل شمارهٔ ۱۱۶۱
مُطربا عیش و نوش از سَر گیر
یک دو اَبْریشَمَک فروتَر گیر
نَنگ بُگْذار و با حَریفْ بِساز
جَنگْ بُگْذار جام و ساغَر گیر
لُطفِ گُل بین و جُرمِ خارْ مَبین
جَعْد بُگْشا و مُشک و عَنْبَر گیر
فَربه از توست آسْمان و زمین
این یک اِسْتاره را تو لاغَر گیر
دارویِ فَربَهیِّ خَلْق تویی
فَربَهَش کُن چو خواهی و بَرگیر
خُرَّمَش کُن به یک شِکَرخنده
شِکَّری را زِ مصر کمتَر گیر
بَخْت و اِقْبالْ خاکِ پایِ تواَند
هر چه می‌بایَدَت مُیَسَّر گیر
چون که سَعْد و ظَفَر غُلامِ توانَد
دُشمَنَت را هزار لشکَر گیر
ای دل اَرْ آب کوثَرَت باید
آتشِ عشق را تو کوثَر گیر
گر غُلامیِّ قیصرَت باید
بَنده‌اَش را قُباد و قیصَر گیر
هر کِه را نَبْضِ عشقْ می‌نَجَهَد
گَر فَلاطون بُوَد تواَش خَر گیر
هر سَری کو زِ عشقْ پر نَبُوَد
آن سَرَش را زِ دُمْ مُوخَّر گیر
هین مگو رازِ شَمسِ تبریزی
مَکُن اِسْپید و جامِ اَحْمَر گیر
یک دو اَبْریشَمَک فروتَر گیر
نَنگ بُگْذار و با حَریفْ بِساز
جَنگْ بُگْذار جام و ساغَر گیر
لُطفِ گُل بین و جُرمِ خارْ مَبین
جَعْد بُگْشا و مُشک و عَنْبَر گیر
فَربه از توست آسْمان و زمین
این یک اِسْتاره را تو لاغَر گیر
دارویِ فَربَهیِّ خَلْق تویی
فَربَهَش کُن چو خواهی و بَرگیر
خُرَّمَش کُن به یک شِکَرخنده
شِکَّری را زِ مصر کمتَر گیر
بَخْت و اِقْبالْ خاکِ پایِ تواَند
هر چه می‌بایَدَت مُیَسَّر گیر
چون که سَعْد و ظَفَر غُلامِ توانَد
دُشمَنَت را هزار لشکَر گیر
ای دل اَرْ آب کوثَرَت باید
آتشِ عشق را تو کوثَر گیر
گر غُلامیِّ قیصرَت باید
بَنده‌اَش را قُباد و قیصَر گیر
هر کِه را نَبْضِ عشقْ می‌نَجَهَد
گَر فَلاطون بُوَد تواَش خَر گیر
هر سَری کو زِ عشقْ پر نَبُوَد
آن سَرَش را زِ دُمْ مُوخَّر گیر
هین مگو رازِ شَمسِ تبریزی
مَکُن اِسْپید و جامِ اَحْمَر گیر
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۶۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
