هوش مصنوعی: این متن به بیان بی‌ثباتی و بی‌ارزشی دنیا و تلاش‌های بیهوده انسان برای جمع‌آوری مال و مقام می‌پردازد. شاعر از غفلت مردم از مرگ و عاقبت‌اندیشی انتقاد می‌کند و بر بی‌فایده بودن دل‌بستن به زینت‌های دنیوی تأکید دارد. همچنین، او عاقلان را به تفکر در کارهای آخرت و دوری از رسوم بی‌ثمر تشویق می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، نقدهای اجتماعی و اخلاقی مطرح‌شده ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین و نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۵۰۵

اهل دنیا را ز جان کندن چه حظ
از عنای جان و برنج تن چه حظ

مرگ را نشناختن تا وقت مرگ
غافلان را از چنین مردن چه حظ

سعی کردن بهر دنیا روز و شب
ناگهانی مردن و ماندن چه حظ

خواجه را از جمع کردنها چسود
تخم حسرت در جهان کشتن چه حظ

عاقلانرا از مراعات رسوم
جز مشقتهای جان و تن چه حظ

اهل عزت را ز عزوّ سروری
جز مراعات گران کردن چه حظ

کار عقبا را پس افکندن چه سود
فوت کردن وقت تا رفتن چه حظ

زینت دنیا ندارد چون بقا
عاقلانرا دل در آن بستن چه حظ

فیض را زین پندهای بیهده
گفتن و بنوشتن و خواندن چه حظ
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۰۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.