من واله جمال فروزان یک کسم
آشفتهٔ دو زلف پریشان یک کسم

سامان مرا یکی و سر من یکی بود
سودا یکی و بیسر و سامان یک کسم

هر جا بهر که روی کنم سوی او بود
بینای یک جمالم و حیران یک کسم

جمعیتم ز جمع کمالات یک کس است
شیدای یک جمیل و پریشان یک کسم

تیغ ار کشد بقصد سرم بسملش شوم
در مذبح محبت قربان یک کسم

مشرک نیم پرستش باطل نمیکنم
حق بین و حق پرست بفرمان یک کسم

از هر خسی قبول عطائی نمیکنم
مستغرق مواهب احسان یک کسم

چون گربگان بسفرهٔ هر کس نمیروم
همچون شتر نواله خور خوان یک کسم