هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از عشق، زندگی، و طبیعت سخن می‌گوید. او از ساقی می‌خواهد که ساغر بیاورد و از زندگی لذت ببرد. شاعر همچنین به موضوعاتی مانند وفا، رحمت، و دوستی اشاره می‌کند و از زیبایی‌های طبیعت و زندگی سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعری ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.
غزل شمارهٔ ۱۱۷۵
انجیرفروش را چه بهتر
اَنْجیرفُروشی ای برادر
یا ساقِی عِشْقَنا تَذَکُّر
فَالْعیْشُ بِلا نَداکَ اَبْتَر
ما را سَرِ صَنْعَت و دُکان نیست
ای ساقیِ جان کجاست ساغَر؟
لا تَتْرُکْنا سُدًی صَحایا
اَلْخَیْرُ یُنالُ لایُؤَخَّر
کَم جویْ وَفا عِتابْ کم کُن
ای زنده کُنِ هزار مُضْطَر
اَلْحِنْطَةُ حَیْثُ کانَ حِنْطَه
اِذْ کانَ کَذاکَ یَوْمُ بَیْدَر
چون پیشه مَرد زَرگَری شُد
هر شهر که رفت کیست؟ زَرگَر
اَبْرارُکَ یَشْرَبُونَ خَمْرًا
فی ظِلِّ سَخایِکَ المُخَیَّر
خود دل دَهَدَت که بَرنَهی بار
بَر مَرکَبِ پُشتْ ریشِ لاغَر؟
مِنْ کاسِکَ لِلثَّری نَصیبٌ
وَ الْارْضُ بِذاکَ صارَ اَخْضَر
بُگْذار که می‌چَرَد ضعیفی
در روضه رَحْمَتَت مَحَرَّر
یا ساقی هاتِ لا تُقَصِّر
یا طُولَ حَیاتِنَا الْمُقَصَّر
در سایه دوستْ چون بُوَد جان؟
هَمچون ماهی میانِ کوثَر
طَهِّرْ خَطَراتِنا وَ طَیِّبْ
مِنْ کَأسِ مُدامِکَ المُطَهَّر
ما را بِمَران وگَر بِرانی
هم بر تو تَنیم چون کبوتر
وَ الْفَجْرِ لَذی لَیالِ عَشْرِ
مِنْ نَهْرِ رَحیقِکَ الْمُفَجَّر
آمد عُثمان شَهابِ دین هین
واگو غَزَلِ مرا مُکَرَّر
اَنْجیرفُروشی ای برادر
یا ساقِی عِشْقَنا تَذَکُّر
فَالْعیْشُ بِلا نَداکَ اَبْتَر
ما را سَرِ صَنْعَت و دُکان نیست
ای ساقیِ جان کجاست ساغَر؟
لا تَتْرُکْنا سُدًی صَحایا
اَلْخَیْرُ یُنالُ لایُؤَخَّر
کَم جویْ وَفا عِتابْ کم کُن
ای زنده کُنِ هزار مُضْطَر
اَلْحِنْطَةُ حَیْثُ کانَ حِنْطَه
اِذْ کانَ کَذاکَ یَوْمُ بَیْدَر
چون پیشه مَرد زَرگَری شُد
هر شهر که رفت کیست؟ زَرگَر
اَبْرارُکَ یَشْرَبُونَ خَمْرًا
فی ظِلِّ سَخایِکَ المُخَیَّر
خود دل دَهَدَت که بَرنَهی بار
بَر مَرکَبِ پُشتْ ریشِ لاغَر؟
مِنْ کاسِکَ لِلثَّری نَصیبٌ
وَ الْارْضُ بِذاکَ صارَ اَخْضَر
بُگْذار که می‌چَرَد ضعیفی
در روضه رَحْمَتَت مَحَرَّر
یا ساقی هاتِ لا تُقَصِّر
یا طُولَ حَیاتِنَا الْمُقَصَّر
در سایه دوستْ چون بُوَد جان؟
هَمچون ماهی میانِ کوثَر
طَهِّرْ خَطَراتِنا وَ طَیِّبْ
مِنْ کَأسِ مُدامِکَ المُطَهَّر
ما را بِمَران وگَر بِرانی
هم بر تو تَنیم چون کبوتر
وَ الْفَجْرِ لَذی لَیالِ عَشْرِ
مِنْ نَهْرِ رَحیقِکَ الْمُفَجَّر
آمد عُثمان شَهابِ دین هین
واگو غَزَلِ مرا مُکَرَّر
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
