هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به موضوعاتی مانند عشق، صبر، زمان، و حقیقت وجودی انسان میپردازد. شاعر از مفاهیمی مانند عشق الهی، گذر زمان، و اهمیت درک حقیقت وجودی سخن میگوید. همچنین، به نقش عشق در زندگی انسان و تأثیر آن بر روح و روان اشاره میکند.
رده سنی:
18+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعارهها و مفاهیم پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوانتر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۱۷۶
اَنْتُمُ الشَّمْسُ وَ الْقَمَر مِنْکُمُ السَّمْعُ وَ الْبَصَر
نَظَرُ الْقَلْبِ فیْکُمُ بِکُمُ یَنْجَلی النَّظَر
قُلْتُمُ الصَّبْرُ اَجْمَلُ صَبَرَ الْعَبْدُ مَا انْصَبَر
نَحْنُ اَبْناءُ وَقْتِنا رَحِمَ اللّهُ مَنْ غَبَر
قَدِموا سادَةُ الْهَوی قُلْتُ یا قَوْمُ مَا الْخَبَر؟
خَوَّفُونی بِفِتْنَهٍ وَ اَشارُوا اِلَی الْحَذَر
قُلْتُ اَلْقَتْلُ فِی الْهَوی بَرَکاتٌ بِلا ضَرَر
جَرَّدَ الْعِشْقُ سَیْفَهُ بادِرُوا اُمَّةَ الْفکَر
اِنَّ مَنْ عاشَ بَعْدَ ذا ضَیَّعَ الْوَقْتَ وَ احْتَکَر
نَفَخُوا فی شَبابةٍ حَمَلَ الرّیح بِالشَّرَر
مَزَجَ النّار بِالْهَوی لَیْسَ یُبْقی وَ لا یَذَر
شَبِّبوا لِی بِنَفْخَةٍ تُسْکِرُ نَفْخَةَ السَّحَر
بَر آن یارِ خوش نَظَر تو مَگو هیچ از خَبَر
چو خَبَر نیست مَحْرَمَش بَر او باش بیخَبَر
دلِ من شُد حِجاب دل نَظَرم پَرده نَظَر
گفتم ای دوست غیرِ تو اگَرَم هست جان و سَر
بِزَن از عشقْ گَردنَم به جُوی مَر مرا مَخَر
گفت من چیزِ دیگرم به جُز این صورتِ بَشَر
گُفتَمَش روحْ خود تویی عَجَبا چیست آن دِگَر؟
هَله ای نایِ خوش نَوا هَله ای بادِ پَرده دَر
بُرو از گوشْ سوی دل بِنِگَر کیست مُستَتَر
بِدَر این کیسههای ما تو به کوریِّ کیسه گَر
چه غَم است اَرْ زَرَم بِشُد؟ که میی هست هَمچو زَر
عَرَبی گر چه خوش بُوَد عَجَمی گو تو ای پسر
نَظَرُ الْقَلْبِ فیْکُمُ بِکُمُ یَنْجَلی النَّظَر
قُلْتُمُ الصَّبْرُ اَجْمَلُ صَبَرَ الْعَبْدُ مَا انْصَبَر
نَحْنُ اَبْناءُ وَقْتِنا رَحِمَ اللّهُ مَنْ غَبَر
قَدِموا سادَةُ الْهَوی قُلْتُ یا قَوْمُ مَا الْخَبَر؟
خَوَّفُونی بِفِتْنَهٍ وَ اَشارُوا اِلَی الْحَذَر
قُلْتُ اَلْقَتْلُ فِی الْهَوی بَرَکاتٌ بِلا ضَرَر
جَرَّدَ الْعِشْقُ سَیْفَهُ بادِرُوا اُمَّةَ الْفکَر
اِنَّ مَنْ عاشَ بَعْدَ ذا ضَیَّعَ الْوَقْتَ وَ احْتَکَر
نَفَخُوا فی شَبابةٍ حَمَلَ الرّیح بِالشَّرَر
مَزَجَ النّار بِالْهَوی لَیْسَ یُبْقی وَ لا یَذَر
شَبِّبوا لِی بِنَفْخَةٍ تُسْکِرُ نَفْخَةَ السَّحَر
بَر آن یارِ خوش نَظَر تو مَگو هیچ از خَبَر
چو خَبَر نیست مَحْرَمَش بَر او باش بیخَبَر
دلِ من شُد حِجاب دل نَظَرم پَرده نَظَر
گفتم ای دوست غیرِ تو اگَرَم هست جان و سَر
بِزَن از عشقْ گَردنَم به جُوی مَر مرا مَخَر
گفت من چیزِ دیگرم به جُز این صورتِ بَشَر
گُفتَمَش روحْ خود تویی عَجَبا چیست آن دِگَر؟
هَله ای نایِ خوش نَوا هَله ای بادِ پَرده دَر
بُرو از گوشْ سوی دل بِنِگَر کیست مُستَتَر
بِدَر این کیسههای ما تو به کوریِّ کیسه گَر
چه غَم است اَرْ زَرَم بِشُد؟ که میی هست هَمچو زَر
عَرَبی گر چه خوش بُوَد عَجَمی گو تو ای پسر
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلاتن مفاعلن
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.