هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از رنج‌های فراوان و تلاش‌های بی‌ثمر خود در مسیر زندگی می‌گوید. او به مقصد نرسیده، در حالی که دیگران با انتخاب راه راست به موفقیت دست یافته‌اند. شاعر از حسرت‌ها و ناکامی‌های خود سخن می‌گوید و امیدوار است که با رحمت الهی از ناپاکی‌های درونش پاک شود.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و وجود مضامین پیچیده مانند ناکامی، حسرت و توبه، درک این شعر را برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار می‌سازد. همچنین، این شعر نیاز به درک بالاتری از زندگی و تجربیات انسانی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

غزل شمارهٔ ۶۸۳

دردا که درین راه بسی رنج کشیدیم
بس راه بریدیم و بمنزل نرسیدیم

قومی که ره راست گزیدند و رسیدند
ما در غم تحصیل ره راست خمیدیم

آنقوم گر آرام گذشتند گذشتند
ما در پی آرام همه عمر طپیدیم

گفتند که این راه بمقصد دو سه گامست
طی شد همهٔ عمر بمقصد نرسیدیم

گفتند ز خود تازهی ره نشود طی
جان رفت برون از تن و از خود برمیدیم

بشکافت غبار از سر خار ره و بنمود
بودیم خود آن خار که در پای خلیدیم

هر تخم که در مزرعه عمر فشاندیم
حیرت درویدیم و بحسرت نگریدیم

زابر کرمش فیض مگر رحمتی آید
تا پاک شویم از دنس خود که پلیدیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.