هوش مصنوعی: این متن عرفانی-اخلاقی از مولانا یا شاعر دیگری، به موضوعاتی مانند عشق الهی، دوری از دنیاپرستی، پرهیز از هوس‌ها، و کمک به نیازمندان می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند «مهر رخش» (خورشید حق) و «ذره‌سان» (در حال چرخش مانند ذرات)، رابطه انسان با خدا و مسئولیت‌های اخلاقی را توصیف می‌کند. همچنین هشدارهایی درباره پیامدهای دنیاطلبی و تأکید بر تقوا دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی نیاز دارد. همچنین برخی اصطلاحات (مانند «صوفی»، «زاهد») ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۷۲۲

گاه شود جلوه‌گر مهر رخش در کسان
صوفی از آن در هواش چرخ زند ذره سان

گفت نبی اطلبوا جاحتکم عندهم
قبله ما زانسبب گشت وجوه خسان

زاهد کی خیره سر منع کند از نظر
چشم ندارد مگر آه از این ناکسان

چهره دلها کند ریش بچنگال پند
کرده زره ریش را کرده سپر طیلسان

ترس خدا کن سپر عشوهٔ دنیا مخر
صیغه و مرد خدا جیفه و این کرکسان

پیرو غولان مشو و ز پی دیوان مرو
دست بدار از هوس پای بکش از خسان

ای خنگ آنکو گرفت بار کسان را بدوش
وای بر آنکو نهاد بار بدوش کسان

گر ندهی تن ببار زار کشندت بدار
کرد خدا اغنیا بارکش مفلسان

فیض بهستی گرو همچون کرانان مشو
بار که بر دوش تست زود بمنزل رسان
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.