هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از خواننده می‌خواهد از لحظات حال لذت ببرد و نگران فردا نباشد. شاعر از خواننده می‌خواهد که از نعمت‌های امروز استفاده کند و از زیبایی‌ها و آرامش موجود بهره ببرد. همچنین، شاعر از خواننده می‌خواهد که به جای اندیشیدن به مشکلات، از موهبت‌های زندگی لذت ببرد و به زیبایی‌های جهان توجه کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم فلسفی و عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
غزل شمارهٔ ۱۱۸۷
دَرین سَرما سَر ما داری امروز
دلِ عیش و تماشا داری امروز
مَیَفْکَن نوبَتِ عِشرت به فردا
چو آسایشْ مُهَیّا داری امروز
بِگُستَر بر سَرِ ما سایه خود
که خورشیدانه سیما داری امروز
دَرین خُمخانه ما را میهمان کُن
بِدان همسایه کان جا داری امروز
نِقاب از رویِ سُرخِ او فروکَش
که در پَرده حُمَیْرا داری امروز
دَراشْکَن کَشتیِ اندیشه‌ها را
که کَفّی هَمچو دریا داری امروز
سَری از عین و شین و قاف بَرزَن
که صد اسم و مُسَمّا داری امروز
خَمُش باش و مَدَم در نایِ مَنْطِق
که مصر و نیشِکَرها داری امروز
دلِ عیش و تماشا داری امروز
مَیَفْکَن نوبَتِ عِشرت به فردا
چو آسایشْ مُهَیّا داری امروز
بِگُستَر بر سَرِ ما سایه خود
که خورشیدانه سیما داری امروز
دَرین خُمخانه ما را میهمان کُن
بِدان همسایه کان جا داری امروز
نِقاب از رویِ سُرخِ او فروکَش
که در پَرده حُمَیْرا داری امروز
دَراشْکَن کَشتیِ اندیشه‌ها را
که کَفّی هَمچو دریا داری امروز
سَری از عین و شین و قاف بَرزَن
که صد اسم و مُسَمّا داری امروز
خَمُش باش و مَدَم در نایِ مَنْطِق
که مصر و نیشِکَرها داری امروز
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۸۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
