هوش مصنوعی: شاعر در این متن به بیان درد و رنج عشق یکطرفه و ناامیدی از یار سنگین دل می‌پردازد. او از بی‌مهری، بی‌وفایی و نبود مرحمت و انصاف شکایت می‌کند و با لحنی غمگین و دل‌شکسته از عشق و جفای معشوق می‌نالد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاطفی عمیق و احساسات پیچیده‌ای مانند عشق یکطرفه، ناامیدی و دل‌شکستگی است که درک و پردازش آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از ابیات حاوی مفاهیم تلخ و ناامیدکننده‌اند که برای سنین پایین مناسب نیست.

غزل شمارهٔ ۷۸۸

ای صبا با یار سنگین دل بگو
چون رسانیدی سلام من بگو

مستحقم من زکوه حسن را
لن تنالوا البر حتی تنفقو

من اگر هرگز نیایم بر درت
تو نگوئی که گدائی بود کو

گر بمیرم در غم عشق تو من
تو نخواهی کردم آخر جستجو

کو مروت کو وفا کو مرحمت
حق خدمتها چه شد انصاف کو

بر سر راهت فتم وز خود روم
تو نگوئی کوست این با خاک کو

من گرفتم نیستت مهر و وفا
باری از روی جفا حرفی بگو

گر سلاممرا نمیگوئی علیک
در جواب بنده دشنامی بگو

در دل من چاکها کردی بعمد
وز خطا هرگز نکردی یک رفو

پرسشی هرگز نکردی بنده را
در قفاهم بگذریم از رو برو

آهن سردی مکوب ای فیض رو
زینسخن بگذر رها کن گفتگو

آرزوی من بود این بعد از این
گر نباشد بعد از اینم آرزو
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۸۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.