هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از مخاطب می‌خواهد برخیزد، شراب بنوشد و با دوستان همراه شود. شعر به مفاهیمی مانند زندگی، مرگ، شادی و غم اشاره می‌کند و از ساقی می‌خواهد که جام را پر کند و غم را دور کند. در نهایت، شعر به نوبت خواندن غزل اشاره می‌کند و از مخاطب می‌خواهد که با شجاعت وارد شود.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی مانند مرگ، زندگی و تجلی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به شراب و مستی ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۱۱۹۲
بَرخیز و صَبوح را بَرانگیز
جانْ بَخشْ زمانه را و مَسْتیز
آمیخته باش با حَریفان
با آبْ شراب را مَیامیز
یادِ تو شراب و یادِ ما آب
ما چون سَرِخَر تو هَمچو پالیز
ای غَم اَجَلَت دَرین قِنینه‌‌‌ست
گَر مُردَنَت آرزوست مَگْریز
مرگِ نَفْس است در تَجَلّی
مرگِ جُعَل است در عَبربیز
مَجْلِسْ چَمَنی‌ست و گُل شِکُفته
ای ساقیِ هَمچو سَرو بَرخیز
این جامِ مُشَعْشَع آن گَهی شَرم؟
ساقی چو تویی خَطاست پَرهیز
ما را چو رُخِ خوشَت بَراَفْروز
غَم را چو عَدویِ خود دَرآویز
هِشْتیم غَزَل که نوبَتِ توست
مَردانه دَرآ و چُست و سَرتیز
جانْ بَخشْ زمانه را و مَسْتیز
آمیخته باش با حَریفان
با آبْ شراب را مَیامیز
یادِ تو شراب و یادِ ما آب
ما چون سَرِخَر تو هَمچو پالیز
ای غَم اَجَلَت دَرین قِنینه‌‌‌ست
گَر مُردَنَت آرزوست مَگْریز
مرگِ نَفْس است در تَجَلّی
مرگِ جُعَل است در عَبربیز
مَجْلِسْ چَمَنی‌ست و گُل شِکُفته
ای ساقیِ هَمچو سَرو بَرخیز
این جامِ مُشَعْشَع آن گَهی شَرم؟
ساقی چو تویی خَطاست پَرهیز
ما را چو رُخِ خوشَت بَراَفْروز
غَم را چو عَدویِ خود دَرآویز
هِشْتیم غَزَل که نوبَتِ توست
مَردانه دَرآ و چُست و سَرتیز
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۹۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
