هستیم یکقطره از دریای تو
مستیم یک نشأه از صهبای تو

گر قبولم میکنی درّ یتیم
رانیم از خود کف دریای تو

حسن تو نور دل بینای من
عشق من زیب رخ زیبای تو

چشم تو مفتون سر تا پای خود
چشم من حیران سر تا پای تو

آبروی شمع و مه را ریخت دوش
آفتاب روی بزم آرای تو

میفزاید شور بر شور دلم
چون تبسم میکند لب‌های تو

آه من از تاب آن زلف سیاه
شور من از لعل شکر خای تو

ناله‌ام از بخت مادر زاد خود
عشق من از حسن مادرزای تو

هر که سودا کرد با تو سود برد
فیض را سر رفت از سودای تو

«فیض کاشانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir