هوش مصنوعی: این شعر بیانگر پشیمانی و توبه‌ی شاعر از غفلت‌های عمر و دوری از یار است. او از جوانی و پیری خود بدون انجام کارهای شایسته ابراز ندامت می‌کند و از خداوند طلب بخشش می‌نماید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و پشیمانی است که درک آن برای سنین پایین ممکن است دشوار باشد. همچنین نیاز به درک نسبتاً بالایی از مفاهیم مذهبی و عرفانی دارد.

غزل شمارهٔ ۸۴۴

ز هرچه آن غیر یار استغفرالله
ز بود مستعار استغفرالله

دمی کان بگذرد بی یاد رویش
از آن دم بیشمار استغفرالله

زبان کان تر بذکر دوست نبود
ز سرش الحذر استغفرالله

سر آمد عمر و یکساعت ز غفلت
نگشتم هوشیار استغفرالله

جوانی رفت پیری هم سر آمد
نکردم هیچ کار استغفرالله

نکردم یک سجودی در همه عمر
که آید آن بکار استغفرالله

خطا بود آنچه گفتم و آنچه کردم
از آنها الفرار استغفرالله

ز کردار بدم صد بار توبه
ز گفتارم هزار استغفرالله

شدم دور از دیار یار ای فیض
من مهجور زار استغفرالله
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۴۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.