بیک نظر کندم دیده مبتلای کسی
ندیده است چو دیده کسی بلای کسی

خرابی دل من نیست جز زدیدهٔ من
که بسته باد چنین روزن از سرای کسی

ز دست دیده چه سازم مرا بجان آورد
کسی چگونه کشد روز و شب جفای کسی

من از کجا و غم عشق بیغمان ز کجا
چه لازمست کسی غم خورد برای کسی

ز دیده شکوه کنم یا ز جور مهرویان
بلاست بدتر یا مایهٔ بلای کسی

ز عشق شکر کنم یا کرشمهٔ معشوق
دواست خوشتر یا مایهٔ دوای کسی

وفا و مهر ازینان طمع مدار ایدل
نمیشوند نکویان بمدعای کسی

چو دیده دید و طپیدن گرفت دل نتوان
بغیر آنکه نهد دل کسی برای کسی

چو دل ز سینه برون رفت و با کسی پیوست
طمع مدار دگر گردد آشنای کسی

ز غیر شکوه برم سوی بار از و بکجا
بهر کسی نتوان گفت ماجرای کسی

ز بیوفائی خوبان بجان رسد گرفیض
سزای اوست که دل بست در وفای کسی

«فیض کاشانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir