هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و معنوی، بیانگر وابستگی کامل شاعر به خداوند و تسلیم در برابر ارادهٔ الهی است. شاعر با تکرار عبارت «حسبی الله کفی» نشان می‌دهد که تنها خدا را کافی می‌داند و در همه حالات (وفا، جفا، عطا، درد، شفا و...) به او توکل دارد. همچنین، اشعار حاوی مضامینی مانند عشق الهی، صبر، رضا و تسلیم در برابر تقدیر است.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از اصطلاحات ادبی و مذهبی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل تسلیم در برابر ارادهٔ الهی و مفاهیم مرتبط با آن معمولاً نیاز به بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۹۱۳

نکنی گر تووفا حسبی الله کفی
ورنهی روبجفا حسبی الله کفی

قدتو نخل بلند بر آن شکروقند
نکنی گر تو عطا حسبی الله کفی

چو برویت نگرم حق بودش در نظرم
نیم از اهل هو احسبی الله کفی

گاه زخمی می زنم گاه مرهم می نهم
تاچه راخواست خداحسبی الله کفی

از تو درد و تو دوا از تو رنج تو شفا
حق چنین ساخت تراحسبی الله کفی

سرنهم بر درتو جان نهم بر سر تو
تا شوم از شهدا حسبی الله کفی

دل من بسته تو جان من خستهٔ تو
نکنی گر تو دوا حسبی الله کفی

مانده از من نفسی میروم سوی کسی
تا رهم از من و ما حسبی الله کفی

از تو کام ار نبرم ره دیگر سپرم
یار فیض است خدا حسبی الله کفی
وزن: فعلاتن فعلن فعلاتن فعلن
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.