هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و رنج‌های آن سخن می‌گوید. او از جدایی و درد هجران شکایت می‌کند و عشق را بالاتر از هر گنج و ارزش دنیوی می‌داند. شاعر همچنین به مفاهیمی مانند عرفان، تسلیم در برابر عشق الهی و گذر از دنیای مادی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در سنین بالاتر یافت می‌شود.
غزل شمارهٔ ۱۲۱۳
ای سگِ قَصّابِ هَجْر خونِ مرا خوش بِلیس
زان که نَیَرزَد کُنون خونِ رَهی یک لَکیس
گَنجِ نَهانِ دو کَوْن پیشِ رُخَش یک جو است
بَهرِ لَکیسی دِلا سَرد بُوَد این مِکیس
عاشقیِ آن صَنَم وان گَهْ تَرسِ کسی؟
یک دَم و یک رَنگ باش عاشق و آن گاه پیس؟
ای دلِ شِکَّرسِتان از نَمَکَش شور کُن
آب زِ کوثَر بِخور خاکِ دَرِ او بِلیس
زود بِشو لوح را زَابْجَدِ این کاف و نون
آن گَهْ ای دل بُرو نُقطه خالَش نِویس
ای حَسَدِ موج زَن بَحرِ سیاه آمدی
خِشتِ گِلِ تیره‌یی ز آبِ جَهَنَّم بِخیس
شَمسِ حَق و دین کَشید تیغْ بُرون از نیام
ای خِرَدِ دوکْ سار تارِ خیالی بِریس
زان که نَیَرزَد کُنون خونِ رَهی یک لَکیس
گَنجِ نَهانِ دو کَوْن پیشِ رُخَش یک جو است
بَهرِ لَکیسی دِلا سَرد بُوَد این مِکیس
عاشقیِ آن صَنَم وان گَهْ تَرسِ کسی؟
یک دَم و یک رَنگ باش عاشق و آن گاه پیس؟
ای دلِ شِکَّرسِتان از نَمَکَش شور کُن
آب زِ کوثَر بِخور خاکِ دَرِ او بِلیس
زود بِشو لوح را زَابْجَدِ این کاف و نون
آن گَهْ ای دل بُرو نُقطه خالَش نِویس
ای حَسَدِ موج زَن بَحرِ سیاه آمدی
خِشتِ گِلِ تیره‌یی ز آبِ جَهَنَّم بِخیس
شَمسِ حَق و دین کَشید تیغْ بُرون از نیام
ای خِرَدِ دوکْ سار تارِ خیالی بِریس
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
