هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی و جذابیت شب و عشق به آن سخن می‌گوید. او شب را به عنوان موجودی زیبا و مهربان توصیف می‌کند که باعث شادی و شوق درونی او شده است. شاعر از تأثیرات مثبت شب بر خود و جهان اطرافش صحبت می‌کند و از آن به عنوان منبع زیبایی و جذابیت یاد می‌کند.
رده سنی: 12+ این متن دارای مفاهیم شاعرانه و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده در متن، آن را برای سنین بالاتر مناسب‌تر می‌کند.

غزل شمارهٔ ۱۲۱۸

ای شبِ خوش رو که تویی مِهْتر و سالارِ حَبَش
ما زِ تو شادیم همه وَقتِ تو خوش وَقتِ تو خَوش

عشقِ تو اَنْدَرخورِ ما شوقِ تو اَنْدَر بَرِ ما
دست بِنِه بر سَرِ ما دست مَکَش دست مَکَش

ای شبِ خوبیّ و بِهی جان بِجَهَد گَر بِجَهی
گَر سه عَدَد بر سه نَهی گردد شش گردد شش

شش جِهَتَم از رُخِ تو وَزْ نَظَرِ فَرُّخِ تو
هفت فَلَک را بِدَهَد خوبی و کَش خوبی و کَش
وزن: مفتعلن مفتعلن مفتعلن مفتعلن (رجز مثمن مطوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۱۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.