هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از ویژگی‌های نامطلوب یار ناخوشایند مانند بداخلاقی، غم‌خواری و ترش‌رویی انتقاد می‌کند و بیان می‌کند که یار خوب باید مانند آیینه صاف و روشن باشد. او همچنین اشاره می‌کند که عاشقان خودخواه دارای ویژگی‌های منفی مانند سخت‌دلی و تنبلی هستند. شاعر با استفاده از تشبیهات و استعارات، ترش‌رویی و بداخلاقی را به سرکه بسیار ترش تشبیه می‌کند و در پایان از ادامه شرح این ویژگی‌ها خودداری می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق و استعارات ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، موضوعات مطرح شده مانند عشق و ویژگی‌های اخلاقی نیاز به درک و تجربه بیشتری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۱۲۱۹
یار نخواهم که بُوَد بَدخو و غَم خوار و تُرُش
چون لَحَد و گورِ مُغان تنگ و دلْ اَفْشار و تُرُش
یارْ چو آیینه بُوَد دوستْ چو لوزینه بُوَد
ساعتِ یاری نَبُوَد خایِف و فَرّار و تُرُش
هر کِه بُوَد عاشقِ خود پنج نشان دارد بَد
سَخت دل و سُست قَدَم کاهِل و بی‌کار و تُرُش
وَرْ چَشمَش بیش بُوَد هم تُرُشی بیش کُند
دان مَثَلِ بیشیِ او سِرکه بسیار تُرُش
بَس کُن شَرحِ تُرُشان این قَدَری بَهرِ نشان
کِی طَلَبد در دل و جان طَبْعِ شِکَربار تُرُش؟
چون لَحَد و گورِ مُغان تنگ و دلْ اَفْشار و تُرُش
یارْ چو آیینه بُوَد دوستْ چو لوزینه بُوَد
ساعتِ یاری نَبُوَد خایِف و فَرّار و تُرُش
هر کِه بُوَد عاشقِ خود پنج نشان دارد بَد
سَخت دل و سُست قَدَم کاهِل و بی‌کار و تُرُش
وَرْ چَشمَش بیش بُوَد هم تُرُشی بیش کُند
دان مَثَلِ بیشیِ او سِرکه بسیار تُرُش
بَس کُن شَرحِ تُرُشان این قَدَری بَهرِ نشان
کِی طَلَبد در دل و جان طَبْعِ شِکَربار تُرُش؟
وزن: مفتعلن مفتعلن مفتعلن مفتعلن (رجز مثمن مطوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
