هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غمگین، احساسات شاعر را نسبت به معشوقه‌ای توصیف می‌کند که از دوری و هجران رنج می‌برد. شاعر از عشق، اشک، ناله، و سوختن در آتش فراق سخن می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که او را دریابد. تصاویری مانند شمع سوخته، برگ لرزان بید، و غرق شدن در دریای هجران، عمق احساسات او را نشان می‌دهد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عاشقانه‌ای است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار باشد. محتوای عاطفی و عمیق آن نیز بیشتر مناسب سنین بالاتر است.

غزل شمارهٔ ۹۹

بر دل من تا خیال آن پری پیکر، گذشت
کافرم گر در خیالم، صورتی دیگر گذشت

ای بسا، کز آتش سودای آن مشکین نفس
دود پیچاپیچ من زین آبگون چنبر گذشت

از هوا دل گشت لرزان، در برم چون برگ بید
هر کجا بادی بران، شمشاد و نسرین بر گذشت

تن به پیشت، شمع سان می‌سوخت، در شب تا بمرد
دل به کویت، چون صبا می‌داد جان تا درگذشت

غرقه دریای بی‌پایان هجران را اگر
دستگیری می‌کنی دریاب، کاب از سر گذشت

اشکم افتاد از نظر زان رو، فرو رفت او به خاک
برکشیدم ناله، را تا از ثریا برگذشت

آنچه از خیل خیالت بر سر سلمان گذشت
بر سرش بگذر شبی، تا با تو گوید سرگذشت
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.