هوش مصنوعی: این متن یک شعر ستایش‌آمیز است که در آن شاعر به توصیف فضایل و کرم شخصی بزرگوار می‌پردازد. او از جود و مروت، فضل و کرم، ثبات و احسان این فرد سخن می‌گوید و او را با عناصری مانند فلک، زمین، ابر، دجله، نیل و فرات مقایسه می‌کند. شاعر همچنین به امید و پیروزی بر دشمنان اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن یک شعر کلاسیک فارسی است که ممکن است برای درک کامل معانی و مفاهیم آن، نیاز به دانش ادبی و بلوغ فکری داشته باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوانتر پیچیده باشد.

قطعه شمارهٔ ۱۲

جهان جود و مروت سپهر فضل و کرم
که خاک پای تو را چاکرست آب حیات

ز حزم و عزم تو آن لاف می‌زنیم دایم
که چون فلک به مسیری و چون زمین به ثبات

به هر زمین که گذشتی ز ابر احسانت
برآمدست سخا و کرم به جای نبات

بزرگوارا از طلعت همایونت
بر ارغنون نشاطم بلند گشت اصوات

ز قول طایف بغداد و مصر می‌خواهم
از آنکه دست تو چون دجله است و نیل و فرات

چو می‌زند دل من لاف یکتایی
سزد گرم به تو باشد توقع سوغات

فرس همی ران در عرصه امید به کام
که گشت در عری عرصه دشمنت شهمات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قطعه شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:قطعه شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.