۲۷۹ بار خوانده شده

قطعه شمارهٔ ۱۲

جهان جود و مروت سپهر فضل و کرم
که خاک پای تو را چاکرست آب حیات

ز حزم و عزم تو آن لاف می‌زنیم دایم
که چون فلک به مسیری و چون زمین به ثبات

به هر زمین که گذشتی ز ابر احسانت
برآمدست سخا و کرم به جای نبات

بزرگوارا از طلعت همایونت
بر ارغنون نشاطم بلند گشت اصوات

ز قول طایف بغداد و مصر می‌خواهم
از آنکه دست تو چون دجله است و نیل و فرات

چو می‌زند دل من لاف یکتایی
سزد گرم به تو باشد توقع سوغات

فرس همی ران در عرصه امید به کام
که گشت در عری عرصه دشمنت شهمات
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قطعه شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:قطعه شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.