دیدمش دوش رخ تراشیده
گفتم ای جان و دل که روی تو خست

گفت مشاطه بهر چشم بدان
خالی از وسمه بر رخم می‌بست

عرضم زانکه سخت نازک بود
تاب وسمه نداشت خون برجست