هوش مصنوعی: این متن بیانگر عشق و فداکاری بی‌حد و مرز است. شاعر اعلام می‌کند که حاضر است هر چیزی را برای معشوق فدا کند، حتی جان خود را. او همچنین به قدرت عشق و خدمت به معشوق اشاره می‌کند و خود را در این راه مانند آهن در برابر آهن‌ربای عشق می‌داند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم فلسفی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر دیده می‌شود.

غزل شمارهٔ ۱۲۶۲

گَر جانْ به جُز تو خواهد از خویش بَرکَنیمَش
وَرْ چَرخْ سَرکَش آید بر هَمدِگَر زَنیمَش

گَر رَختِ خویش خواهد ما رَختِ او دَهیمَش
وَرْ قَلعه‌ها دَرآیَد ویرانه‌ها کُنیمَش

گَر این جهان چو جان است ما جانِ جانِ جانیم
وَرْ این فَلَک سَر آمَد ما چَشمِ روشَنیمَش

بیخِ درختْ خاک است وین چَرخْ شاخ و بَرگَش
عالَم درختِ زیتون ما هَمچو روغَنیمَش

چون عشقِ شَمسِ تبریز آهن رُبایْ باشد
ما بر طَریقِ خِدمَت مانندِ آهَنیمَش
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۶۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.