هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق آتشین و تأثیرات عمیق آن بر روح و روان سخن می‌گوید. او از جدایی و درد عشق، تأثیرات آسمانی و اختران، و همچنین از حالات مختلف عشق و عاشقی صحبت می‌کند. شاعر از عشق به عنوان نیرویی قدرتمند یاد می‌کند که می‌تواند زندگی را دگرگون کند و حتی از آفتاب نیز پرهیز می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۲۶۷

در عشقِ آتشینَش آتش نَخورده آتش
بی‌چهر‌هٔ خوشِ او در خوش هزار ناخَوش

دلْ از تو شَرحه شَرحه بِنْشین کَباب می‌خور
خون چون میْ است جوشان بِنْشین شَراب می‌چَش

گوشی کَشَد مرا میْ گوشی دِگَر کَشَد وِیْ
ای دل دَرین کَشاکَش بِنْشین و باده می‌کَش

هفت اَخْتَرند عامِل در شش جِهَت وَلیکِن
ای عشقْ بَردَریدی این هفت را از آن شش

گاهی چو آفتابَم سَرمایه بَخشِ صد مَهْ
گَهْ چون مَهَم گُذاران در عشقِ یارِ مَهْ وَش

گَر مُنکِری گُریزد از عشق نیست نادر
کَزْ آفتاب دارد پَرهیزْ چَشْمِ اَعْمَش

صُدْغُ الْوَفاءِ حَقًا مِنْ فَقْدِکُم مُشَوَّش
وَجْهُ الْوَلاءِ حَقٌّا مِنْ عَبْرَتی مُنَقَّش

اَلْقَلْبُ لَیْسَ یَلْقیٰ نادیکَ کَیْفَ یَصْبِر؟
اَلْاُذْنُ لَیْسَ یَلْقَنْ حادیکَ کَیفَ یَنْعَش؟
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.