۳۳۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۹۳

عَلَی اللّه ای مُسلمانان ازان هِجْرانِ پُرآتش
ظَلامٌ فی ظَلامٍ مِنْ فِراقِ الْحِبِّ قَدْ اَغْطَش

چو دور افتاد ماهی جان زِ بَحْر افتاد در حیله
کَما حُوتُ الشَّقی اَلْیَوْمَ فی اَرْضِ الْفَلایَنْبُش

عَجَب نَبْوَد اگر عاشق شود بی‌جان دَرین هِجْران
اِذا مَا الْحُوتُ زالَ الْماءَ لا تَعْجَبْ بِاَنْ یَعْطَش

اگر مُنْکِر شود مَردی زِ سوزِ عاشقِ سوزان
مَتیٰ یَمْتازُ عَیْنُ الشَّمْسِ مِنْ عَیْنٍ لَهُ اَعْمَش

چو فَرشِ وَصل بَردارد شِفا از مَنْزِلِ عاشق
فِراشٌ مِنْ لَهیبِ النّارِ مِنْ تَحْتِ الْفَتیٰ یُفْرَش

که تا پیغامِ آن یوسُف بدین یعقوبِ عشق آید
یُبَرِّدْ ذاکَ وَ الْبُسْتانُ وَ الْفِرْدَوْسُ یَسْتَنْعِش

دِلَم در گوشِ من گوید زِ حِرصِ وَصلِ شَمسُ الدّین
الیٰ تَبْریزَ یُسْتَسْعیٰ وَ فی تَبْریزَ یُسْتَفْتَش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.