کُلُّ عَقْلٍ بِوَصْلِکُمْ مُدْهَش
کُلُّ خَدٍّ بِبَیْنِکُمْ مُخْدَش

مَست گشتم زِ طَعْنه و لافَش
دُردی‌اَش خوش‌تَر است یا صافَش؟

بَصَرُ الْعَقْلِ مِنْ جَلالَتِکُم
مَثَلُ التُّرْکِ عَیْنُهُ اَخْفَش

کَر شَوَم تا بُلندتَر گوید
هر کِه او دَم زَنَد زِ اوصافَش

شارِبُ الْخَمْرِ کَیْفَ لا یَسْکَر؟
صاحِبُ الْحَشْرِ کَیْفَ لا یَنْعَش؟

زان دَمی کو دَمید در عالَم
گشت پُرگُلْ زِ قافْ تا قافَش

مَسْکِنُ الرُّوْحِ حَوْلَ عِزَّتِهِ
مَسْکِنُ لَیْسَ فیهِ یَسْتَوْحِشْ

اَنْدَرآیَد سِپِهر تا زانو
چو کَشَد بویِ مُشک از نافَش

مَنْ اَتاهَ اِلَی الْخُلُودِ اَتیٰ
وَ انْتَهیٰ مِنْ مَکانِهِ الْمُرْعِش

جان بُرید از جهان و عُذْرَش این
کُالْفَتی یافتَم زِ ایلافَش