هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از درد و رنج خود سخن می‌گوید و از خداوند طلب شفا و رحمت می‌کند. او از دوری از خداوند و ناتوانی در خدمت به او شکایت می‌کند، اما با این حال روح و قلبش به سوی خداوند متمایل است. شاعر همچنین به مفاهیم نحس و سعد اشاره می‌کند و از خداوند طلب خیر و برکت می‌نماید.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و مفاهیم پیچیده‌تر مانند «نحس» و «سعد» نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۱۳۲۳
ای ظَریفِ جهان، سَلامُ عَلَیک
اِنَّ دائی وَصِحَّتی بِیَدَیْک
دارویِ دَردِ بَنده چیست؟ بگو
قُبْلَةٌ لَوْ رُزِقْتُ مِنْ شَفَتَیْک
از تو آیَم بَرِ تو هم به نَفیر
آهِ، اَلْمُسْتَغاثُ مِنْکَ اِلَیْک
گَر به خِدمَت نمی‌رَسَم به بَدَن
اِنَّمَا الرُّوحُ وَالفُوْادُ لَدَیْک
گر خِطابی نمی‌رَسَد بی‌حَرف
پس جهان پُر چرا شُد از لَبَّیْک؟
نَحْس گوید تو را که بَدِّلْنی
سَعْد گوید تو را که یا سَعْدَیْک
اِنَّ دائی وَصِحَّتی بِیَدَیْک
دارویِ دَردِ بَنده چیست؟ بگو
قُبْلَةٌ لَوْ رُزِقْتُ مِنْ شَفَتَیْک
از تو آیَم بَرِ تو هم به نَفیر
آهِ، اَلْمُسْتَغاثُ مِنْکَ اِلَیْک
گَر به خِدمَت نمی‌رَسَم به بَدَن
اِنَّمَا الرُّوحُ وَالفُوْادُ لَدَیْک
گر خِطابی نمی‌رَسَد بی‌حَرف
پس جهان پُر چرا شُد از لَبَّیْک؟
نَحْس گوید تو را که بَدِّلْنی
سَعْد گوید تو را که یا سَعْدَیْک
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۲۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
