توبه سَفَر گیرد با پایِ لَنْگ
صَبر فرو اُفْتَد، در چاهِ تَنگ

جُز من و ساقی بِنَمانَد کسی
چون کُند آن چَنگْ تَرنگاتَرَنگ

عقلْ چو این دید، بُرون جَست و رفت
با دلِ دیوانه کِه کردست جَنگ؟

صَدْرِ خَرابات کسی را بُوَد
کو رَهَد از صَدْر و زِ نام و زِ نَنگ

هر کِه زِاندیشه دِلارام ساخت
کَشتی بَرساخت زِ پُشتِ نَهنگ

وان کِه در اندیشهٔ یک جو زَر است
او خَرِ پالان بُوَد و پالْهَنگ

یارِ مَنی، زود فُروجَه زِ خَر
خَر بِفُروش و بِرَهان بی‌دِرَنگ

کونِ خَری، دُنبِ خَری گیر و رو
رو که کلیدی نَبُوَد در مَدَنگ

راز مگو پیشِ خَران، ای مسیح
باده سِتان از کَفِ ساقیِّ شَنگ