هوش مصنوعی:
این متن از مثنوی معنوی مولوی است که به موضوعاتی مانند رهایی از تعلقات دنیوی، ارزش عقل و خرد، و اهمیت انتخاب یاران مناسب می‌پردازد. در این شعر، شاعر از بی‌فایده بودن تعلقات مادی و نیاز به رهایی از آنها سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که تنها عشق و معنویت است که ارزش دنبال کردن دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۳۳۲
توبه سَفَر گیرد با پایِ لَنْگ
صَبر فرو اُفْتَد، در چاهِ تَنگ
جُز من و ساقی بِنَمانَد کسی
چون کُند آن چَنگْ تَرنگاتَرَنگ
عقلْ چو این دید، بُرون جَست و رفت
با دلِ دیوانه کِه کردست جَنگ؟
صَدْرِ خَرابات کسی را بُوَد
کو رَهَد از صَدْر و زِ نام و زِ نَنگ
هر کِه زِاندیشه دِلارام ساخت
کَشتی بَرساخت زِ پُشتِ نَهنگ
وان کِه در اندیشهٔ یک جو زَر است
او خَرِ پالان بُوَد و پالْهَنگ
یارِ مَنی، زود فُروجَه زِ خَر
خَر بِفُروش و بِرَهان بی‌دِرَنگ
کونِ خَری، دُنبِ خَری گیر و رو
رو که کلیدی نَبُوَد در مَدَنگ
راز مگو پیشِ خَران، ای مسیح
باده سِتان از کَفِ ساقیِّ شَنگ
صَبر فرو اُفْتَد، در چاهِ تَنگ
جُز من و ساقی بِنَمانَد کسی
چون کُند آن چَنگْ تَرنگاتَرَنگ
عقلْ چو این دید، بُرون جَست و رفت
با دلِ دیوانه کِه کردست جَنگ؟
صَدْرِ خَرابات کسی را بُوَد
کو رَهَد از صَدْر و زِ نام و زِ نَنگ
هر کِه زِاندیشه دِلارام ساخت
کَشتی بَرساخت زِ پُشتِ نَهنگ
وان کِه در اندیشهٔ یک جو زَر است
او خَرِ پالان بُوَد و پالْهَنگ
یارِ مَنی، زود فُروجَه زِ خَر
خَر بِفُروش و بِرَهان بی‌دِرَنگ
کونِ خَری، دُنبِ خَری گیر و رو
رو که کلیدی نَبُوَد در مَدَنگ
راز مگو پیشِ خَران، ای مسیح
باده سِتان از کَفِ ساقیِّ شَنگ
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
