هوش مصنوعی: این متن بیانگر عشق و شیفتگی شدید به معشوق است که با توصیف زیبایی‌ها و تأثیرات عمیق عشق بر عقل و احساسات همراه است. شاعر از زیبایی معشوق و تأثیرات سحرآمیز او سخن می‌گوید و احساسات خود را با زبانی شاعرانه و پراحساس بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شاعرانه و مفاهیم عرفانی ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی داشته باشد تا به درستی درک شود.

غزل شمارهٔ ۱۳۶۶

یا بَدیعَ الْحُسْنِ قَدْ اَوْضَحْتَ بِالْبِلْبالِ بال
بِالْهَوی زَلْزَلْتَنی وَالْعَقْلُ فی الزِّلْزالِ زال

قَدْ رَجَعْنا، قَدْ رَجَعْنا، جائبًا مِنْ طُورِکُمْ
اُنْظُرُونا أُنْظُرُونا، نَسْتَقِی الْماءَ الزُّلال

کُلُّ شَیّءٍ مِنْکُمُ عِنْدی لَذیذٌ طَیِّبٌ
مِنْکَ طابَتْ کُلُّ اَرْضٍ، اِنَّ ذا سِحْرٌ حَلال
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.