هوش مصنوعی:
این شعر از مولانا بیانگر مفاهیم عرفانی و انتقادی است. شاعر از ارزش خرد و عشق سخن می‌گوید و به نقد ظاهربینی و ریاکاری می‌پردازد. او از میکده و صوفی به عنوان نمادهای حقیقت‌جویی یاد می‌کند و فقیه حرم را به دلیل دوری از معنویت واقعی نکوهش می‌کند. همچنین، شعر به زیبایی‌های طبیعت و تأثیر آن بر روح انسان اشاره دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات انتزاعی و نمادین نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
خوش آنکه رخت خرد را به شعله‌ای می سوخت
خوش آنکه رخت خرد را به شعله‌ای می سوخت
مثال لاله متاعی ز آتشی اندوخت
تو هم ز ساغر می چهره را گلستان کن
بهار خرقه فروشی به صوفیان آموخت
دلم تپید ز محرومی فقیه حرم
که پیر میکده جامی به فتوئی نفروخت
مسنج قدر سرود از نوای بی اثرم
ز برق نغمه توان حاصل سکندر سوخت
صبا به گلشن ویمر سلام ما برسان
که چشم نکته وران خاک آن دیار افروخت
مثال لاله متاعی ز آتشی اندوخت
تو هم ز ساغر می چهره را گلستان کن
بهار خرقه فروشی به صوفیان آموخت
دلم تپید ز محرومی فقیه حرم
که پیر میکده جامی به فتوئی نفروخت
مسنج قدر سرود از نوای بی اثرم
ز برق نغمه توان حاصل سکندر سوخت
صبا به گلشن ویمر سلام ما برسان
که چشم نکته وران خاک آن دیار افروخت
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:آشنا هر خار را از قصهٔ ما ساختی
گوهر بعدی:بیار باده که گردون بکام ما گردید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
