هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ، احساسات عمیق و شورانگیز شاعر را دربارهٔ عشق، هستی و بی‌قراری روح انسان بیان می‌کند. شاعر از دیدگاه عارفانه به جهان نگاه می‌کند و از بی‌قراری روح، ناپایداری عمر و وسعت عشق خود سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند شراب، عشق و جنون عارفانه اشاره دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب و جنون نیاز به درک ادبی و شناخت فرهنگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
انجم بگریبان ریخت این دیدهٔ تر ما را
انجم بگریبان ریخت این دیدهٔ تر ما را
بیرون ز سپهر انداخت این ذوق نظر ما را
هر چند زمین سائیم برتر ز ثریانیم
دانی که نمی زیبد عمری چو شرر ما را
شام و سحر عالم از گردش ما خیزد
دانی که نمی سازد این شام و سحر ما را
این شیشهٔ گردون را از باده تهی کردیم
کم کاسه مشو ساقی مینای دگر ما را
شایان جنون ما پهنای دو گیتی نیست
این راهگذر ما را آن راهگذر ما را
بیرون ز سپهر انداخت این ذوق نظر ما را
هر چند زمین سائیم برتر ز ثریانیم
دانی که نمی زیبد عمری چو شرر ما را
شام و سحر عالم از گردش ما خیزد
دانی که نمی سازد این شام و سحر ما را
این شیشهٔ گردون را از باده تهی کردیم
کم کاسه مشو ساقی مینای دگر ما را
شایان جنون ما پهنای دو گیتی نیست
این راهگذر ما را آن راهگذر ما را
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:یاد ایامی که خوردم باده ها با چنگ و نی
گوهر بعدی:خاور که آسمان بکمند خیال اوست
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
