هوش مصنوعی: شاعر در این شعر بیان می‌کند که با دیدن محبوب و راه او، دیگر دچار پریشانی نخواهد شد و از دیگران دوری می‌کند. او از محبوب می‌خواهد که او را سیراب کند و از وسوسه‌های شیطانی دور نگه دارد. شاعر خود را بنده و آزاد محبوب می‌داند و از او می‌خواهد که در حضور او، همه چیز را فاش و نهان کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۱۳۹۸

جمعِ تو دیدم، پس ازین هیچ پَریشان نَشَوَم
راهِ تو دیدم، پس ازین هَمرَهِ ایشان نَشَوَم

ای کِه تو شاهِ چَمَنی، سیر کُنِ صد چو مَنی
چَشم و دِلَم سیر کُنی، سُخرهٔ این خوانْ نَشَوَم

کعبه چو آمد سویِ من، جانِبِ کعبه نَرَوَم
ماهِ من آمد به زمین، قاصِدِ کیوان نَشَوَم

فَربه و پُر بادِ تواَم، مَست و خوش و شادِ تواَم
بَنده و آزادِ تواَم، بَندهٔ شیطانْ نَشَوَم

شاهِ زمینیّ و زمان، هَمچو خِرَد فاش و نَهان
پیشِ تو ای جان و جهان، جُمله چرا جانْ نَشَوَم؟
وزن: مفتعلن مفتعلن مفتعلن مفتعلن (رجز مثمن مطوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۹۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.