هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و دلبستگی به معشوق خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که با وجود همه چیزهای دیگر، تنها به معشوق خود وفادار است و هیچ چیز دیگری برایش مهم نیست. او از زیبایی و جذابیت معشوق خود تعریف می‌کند و می‌گوید که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند جای او را بگیرد.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق عشق و وفاداری است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده در شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۱۴۰۴
کارِ مرا چو او کُند، کارِ دِگَر چرا کُنم
چون که چَشیدم از لَبَش، یاد شِکَر چرا کُنم؟
از گُلْزار چون رَوَم؟ جانِبِ خار چون شَوَم
از پیِ شبْ چو مُرغِ شب، تَرکِ سَحَر چرا کُنم؟
باده اگر چه می‌خورَم، عقلْ نرفت از سَرَم
مَجْلِسِ چون بهشت را، زیر و زَبَر چرا کُنم؟
چون که کَمَر بِبَسته‌ام، بَهرِ چُنان قَمَررُخی
از پِیِ هر ستاره، گو تَرکِ قَمَر چرا کُنم؟
بر سَرِ چَرخِ هفتمین، نامِ زمین چرا بَرَم؟
غیرتِ هر فرشته ام، ذِکرِ بَشَر چرا کُنم؟
چون که چَشیدم از لَبَش، یاد شِکَر چرا کُنم؟
از گُلْزار چون رَوَم؟ جانِبِ خار چون شَوَم
از پیِ شبْ چو مُرغِ شب، تَرکِ سَحَر چرا کُنم؟
باده اگر چه می‌خورَم، عقلْ نرفت از سَرَم
مَجْلِسِ چون بهشت را، زیر و زَبَر چرا کُنم؟
چون که کَمَر بِبَسته‌ام، بَهرِ چُنان قَمَررُخی
از پِیِ هر ستاره، گو تَرکِ قَمَر چرا کُنم؟
بر سَرِ چَرخِ هفتمین، نامِ زمین چرا بَرَم؟
غیرتِ هر فرشته ام، ذِکرِ بَشَر چرا کُنم؟
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۰۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
