هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از تحولات درونی و بیرونی خود سخن می‌گوید. او از تغییراتی که در وجودش رخ داده و از رهایی از مشکلات و رنج‌ها صحبت می‌کند. شاعر به جایگاه جدید خود در زندگی اشاره می‌کند و از حسادت دیگران و رهایی از دغدغه‌های گذشته می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند حسادت و تحول شخصی ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۱۴۳۴
چو آمد رویِ مَهْ رویم، کِه باشم من که من باشم؟
چو هر خاری ازو گُل شُد، چرا من یاسَمَن باشم؟
چو هر سنگی عَسَل گردد، چرا مومی کُند مومی؟
همه اجسامْ چون جان شُد، چرا اِسْتیزه تَن باشم؟
یَقین هر چَشمْ جو گردد، چو آن آبِ رَوان آمد
چو در جِلْوه‌‌ست حُسنِ او، چه بَندِ بوالحَسَن باشم؟
اگر چه در لَگَن بودم، مِثالِ شمع تا اکنون
چو شَمعَم جُمله گشت آتش، چرا اَنْدَر لگن باشم؟
چو از نَحْسِ زُحَل رَستَم، چه زیرِ آسْمان باشم؟
چو مِحْنَت جُمله دولت گشت، از چه مُمْتَحَن باشم؟
حَسَد بر من حَسَد دارد، مرا بر کِه حَسَد باشد؟
زِ جویِ خَمْر چون مَستم، چرا تشنه‌‌‌‌ی لَبَن باشم؟
چو هر خاری ازو گُل شُد، چرا من یاسَمَن باشم؟
چو هر سنگی عَسَل گردد، چرا مومی کُند مومی؟
همه اجسامْ چون جان شُد، چرا اِسْتیزه تَن باشم؟
یَقین هر چَشمْ جو گردد، چو آن آبِ رَوان آمد
چو در جِلْوه‌‌ست حُسنِ او، چه بَندِ بوالحَسَن باشم؟
اگر چه در لَگَن بودم، مِثالِ شمع تا اکنون
چو شَمعَم جُمله گشت آتش، چرا اَنْدَر لگن باشم؟
چو از نَحْسِ زُحَل رَستَم، چه زیرِ آسْمان باشم؟
چو مِحْنَت جُمله دولت گشت، از چه مُمْتَحَن باشم؟
حَسَد بر من حَسَد دارد، مرا بر کِه حَسَد باشد؟
زِ جویِ خَمْر چون مَستم، چرا تشنه‌‌‌‌ی لَبَن باشم؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۳۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
