هوش مصنوعی: این شعر به مفاهیمی مانند گذر زمان، وهم و خیال، مرگ و فنا، عشق، و رستگاری می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند سراب، حباب، و موهومات، ناپایداری دنیا و زندگی را به تصویر می‌کشد و بر اهمیت خموشی و درک حقایق وجودی تأکید دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند مرگ و ناپایداری دنیا ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۱۳

آبیار چمن رنگ‌، سراب است اینجا
در گل خندهٔ تصویر گلاب است اینجا

وهم تا کی شمرد سال و مه فرصت‌ کار
شیشهٔ ساعت‌ موهوم حباب‌ است اینجا

چیست گردون‌، هوس‌افزای خیالات عدم
عالمی را به همین صفر حساب است اینجا

چه‌قدر شب رود از خود که‌ کند گرد سحر
موسفیدی عرق سعی شباب است اینجا

قد خم‌گشته‌، نشان می‌دهد از وحشت عمر
بر در خانه از آن حلقه رکاب است اینجا

عشق ز اول علم لغزش پا داشت بلند
عذر مستان به لب موج شراب است اینجا

بوریا راحت مخمل به فراموشی داد
صد جنون شور نیستان رگ خواب است اینجا

لذّت‌ داغ جگر حقّ فراموشی نیست
قسمتی در نمک اشک‌ کباب است اینجا

همه در سعی فنا پیشتر از یکدگریم‌
با شرر سنگ‌ گروتاز شتاب است اینجا

رستن از آفت امکا‌ن تهی از خود شدن‌است
تو ز کشتی مگذر عالم آب است اینجا

زین همه علم و عمل قدر خموشی دریاب
هرکجا بحث‌ سوالی‌ست جواب است اینجا

بیدل آن فتنه‌ که توفان قیامت دارد
غیر دل نیست همین خانه خراب است اینجا
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.