۳۲۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۴۵۶

توبه نکُنم هرگز، زین جُرم که من دارم
زان کَس که کُند توبه زین واقعه، بیزارم

مَجنونْ زِ غَمِ لیلی، چون توبه نکرد ای جان
صد لیلی و صد مَجنون، دَرج است در اسرارم

بس‌ بی‌سَر و پا عشقی، که عاشق و معشوقم
هم زارم و بیمارم، هم صِحَّتِ بیمارم

اندیشهٔ پَرَّنده، زین سوخته پَرگشته
کَهْ من قَفَصِ تَنگَم کَهْ جعفرِ طَیّارم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.