هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و دردناک شاعر از عشق ناکام و انتظارهای بی‌پاسخ می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر شعری مانند شمع سوخته، خاکستر، و شراره‌های آتش، رنج و سوختگی‌های عاطفی خود را به تصویر می‌کشد. او از داغ‌های عشق، ناله‌های بی‌پاسخ، و نومیدی سخن می‌گوید و در نهایت، خود را در مزار سوختگی‌ها می‌یابد.
رده سنی: 18+ متن دارای مضامین عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۱۹

به ذوق داغ کسی درکنار سوختگیها
چو شمع سوختم از انتظار سوختگیها

ز خود رمیده شرار دلی‌ست در نظر من
بس است اینقدرم یادگار سوختگیها

به هر قدم جگری زیرپا فشرده‌ام امشب
چوآه می‌رسم از لاله‌زار سوختگیها

شرار محمل شوقم گداز منزل ذوقم
هزار قافله دارم به بار سوختگیها

هنوز ازکف خاکسترم بهار فروش است
شکوفهٔ چمن انتظار سوختگیها

ز داغ‌صورت خمیازه‌بست شمع‌خموشم
فنا نبرد ز خاکم خمار سوختگیها

بیاکه هست هنوز از شرار شعلهٔ عمرم
نفس شماری صبح بهار سوختگیها

به‌سینه داغ و به دل ناله و به دیده سرشکم
محبتم همه جا شعله‌کارسوختگیها

رمیدفرصت وننواخت عشقم‌ازگل‌داغی
گذشت برق‌و نگشتم دچار سوختگیها

بضاعتی نشد آیینهٔ قبول محبت
مگر دلی برد از ما به کار سوختگیها

مقیم عالم نومیدیم ز عجز رسایی
نشسته‌ام چو نفس بر مزار سوختگیها

به محفلی‌که ادب‌پرور است نالهٔ بیدل
خجسته دود سپند از غبار سوختگیها
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.