هوش مصنوعی: این شعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف زیبایی و شکوه آفتاب و تأثیر آن بر جهان می‌پردازد. شاعر با ترکیب عناصر طبیعت مانند سرو، چمن، شبنم و ذرات خاک، زیبایی آفتاب را به تصویر می‌کشد و از حیرت انسان در برابر این پدیده طبیعی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و ادبی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تصاویر به کار رفته ممکن است برای خوانندگان جوان دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۵۶

ای چیده نقش پای تو دکان آفتاب
در سایهٔ تو ریخته سامان آفتاب

از طلعت نقاب طلسم بهار صبح
در جلوهٔ تو آینه‌ها کان آفتاب

سروقدتومصرع موزونی چمن
زلف‌کج تو خط پریشان آفتاب

در مکتبی‌که دفتر حسنت رقم زند
یک نقطه است مطلع دیوان آفتاب

هر دیده نیست قابل برق تجلیت
تیغ‌آزماست پیکر عریان آفتاب

خلق کریم آینهٔ دستگاه اوست
پرتو بس است وسعت دامان آفتاب

شبنم صفت زخویش برآتا نظرکنی
وضع جهان به دیدهٔ حیران آفتاب

هر صبح چاک پیرهنی تازه می‌کند
یارب به دست‌کیست‌گریبان آفتاب

غفلت به چشم صافدلان نورآگهی است
نظاره است لمعهٔ مژگان آفتاب

هر ذره درد ازکف خاک فسرده‌ام
مشق تحیری ز دبستان آفتاب

بیدل زحسن نوخط اوداغ حیرتم
کانجاست دست سایه به دامان آفتاب
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.