هوش مصنوعی: این شعر به مقایسه‌ی دو حالت متفاوت از زندگی می‌پردازد: یک حالت آرمانی و شاد که در آن همه چیز شیرین و گرم است، و حالت دیگر که پر از درد و سردی است. شاعر از خانه‌ای یاد می‌کند که نماد خوشبختی و دولت است و در آن همه چیز لطیف و شاد است، در حالی که در جای دیگر، زندگی پر از رنج و سردی است. او از این تضاد برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد تا بتوان آن‌ها را به درستی درک کرد.

غزل شمارهٔ ۱۴۷۹

آن خانه که صد بار دَرو مایِدِه خوردیم
بر گِردِ حَوالی گَهِ آن خانه بِگَردیم

ماییم و حَوالی گَهِ آن خانهٔ دولت
ما نِعْمَتِ آن خانه فراموش نکردیم

آن خانهٔ مَردی است و دَرو شیردلانند
از خانهٔ مَردی بِگُریزیم چه مَردیم؟

آن جا همه مَستی‌‌‌ست ‌و بُرونْ جُمله خُمار است
آن جا همه لُطفیم و دِگَر جا همه دَردیم

آن جا طَرَب انگیزتَر از بادهٔ لَعْلیم
وین جا بَد و رُخْ زردتَر از شیشهٔ زَردیم

آن جایْ به گَرمی همه خورشیدِ تَموزیم
وین جایْ به سَردی همه چون بَهمنِ سَردیم

آن جا همه آمیخته چون شِکَّر و شیریم
وین جا همه آویخته در جنگ و نَبَردیم

آن جا شَهِ شطرنجِ بِساطِ دو جهانیم
وین جا همه سَرگشته‌تر از مُهرهٔ نَرْدیم

چَرخی‌‌‌ست ‌کَزان چَرْخ چو یک بَرقْ بِتابَد
بر چَرخْ بَرآییم و زمین را بِنَوَردیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.