هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از تشبیهات و استعاره‌های زیبا برای بیان حالات روحی و عرفانی شاعر استفاده می‌کند. موضوعات اصلی آن شامل عشق، حیرت، فنا، مستی معنوی، و رهایی از قید و بندهای دنیوی است. شاعر از عناصر طبیعت مانند بهار، گل، و دریا برای بیان احساسات خود بهره می‌برد و به مفاهیمی مانند عجز، فتنه، و جنون عاشقانه اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم فلسفی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۴۲۵

خط لعلت غبار حیرت‌افزاست
زمرد از رگ این لعل پیداست

ز غارت‌کاری دور نگاهت
به روی باده رنگ نشئه عنقاست

ز بیدادت بهار ناز رنگین
ز رفتار تو کار فتنه بالاست

در آن محفل‌که درد عشق ساقی‌ست
تمنا باده است و ناله میناست

هنرجمعیت ما را برآشفت
ز جوهر نسخهٔ آیینه اجزاست

بهار عجز امکان را کفیلیم
شکست هرچه باشد خندهٔ ماست

سراسر خوب غفلت می‌پرستیم
خیال پوچ سخت افسانه پیراست

زکف‌، گرداب‌، دارد پنبه درگوش
که غافل از خروش موج دریاست

فنا سامان‌کن و مست غنا باش
که در خاک آنچه می‌خواهی مهیاست

به هرجا دامی افکنده‌ست صیاد
بهار نرگسستان تمناست

برون میتاز از این نه حلقه زنجیر
جنون عاشقان یک نشئه بالاست

سحر درپرتو خورشید محو است
به هرجا طبع‌، روشن شدم نفس‌کاست

ز رنگین جلوه‌های یار بیدل
رگ‌گل دسته بند حیرت ماست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.