هوش مصنوعی: متن بالا به انتقاد از هوس‌های بی‌پایه و رفتارهای غیرعاقلانه در زندگی می‌پردازد. با استفاده از تمثیل‌های حیوانی مانند گرگ، خرس، خر و شترمرغ، نشان می‌دهد که بسیاری از تلاش‌های انسان بی‌ثمر و ناشی از هوس‌های زودگذر است. شاعر خرد را فراموش‌شده می‌داند و هوس را عامل گمراهی انسان معرفی می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتزاعی و انتقادی است که درک آن به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، استفاده از تمثیل‌های پیچیده و نقدهای اجتماعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۴۹۴

بروت تافتنت‌گربه شانی هوس است
به ریش مرد شدن بزگمانی هوس است

به حرف و صوت پلنگی نیاید از روباه
فسون غرشت افسانه‌خوانی هوس است

ز آدمی چه معاش است هم‌جوالی خرس
تلاش صوف ونمد زندگانی هوس است

به وهم وانگذارد خرد زمام حواس
رمه به‌گرگ سپردن شبانی هوس است

چه لازم است به شیخی علاقهٔ دستار
خری به شاخ رساندن جوانی هوس است

به دستگاه شترمرغ انفعال مکش
که محملت همه برپرفشانی هوس است

غبار عبرت سر چنگهای خرس بگیر
که ریش‌گاوی واین شانه‌رانی هوس است

ز تازیانه و چوب آنچه مایهٔ اثر است
برای‌کون خران میهمانی هوس است

تنیده است به دم لابگی جنون هوس
بدین سگان چقدر میزبانی هوس است

به سحرپوچ ز اعجاز دم زدن بیدل
در این حیاکده گوساله‌بانی هوس است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۹۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.