اگر عشقَت به جایِ جان ندارم
به زُلفِ کافِرَتْ ایمان ندارم

چو گفتی نَنگ می‌داری زِ عشقَم
غَمِ عشقِ تو را پنهان ندارم

تو می‌گفتی مَکُن در من نگاهی
که من خون‌‌ها کُنم تاوان ندارم

منِ سَرگشته چون فرمان نَبُردم
از آن بر نیک و بَد فرمان ندارم

چو هر کَس لُطف می‌یابَند از تو
منِ بیچاره آخِر جان ندارم؟