هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از خواننده دعوت می‌کند تا به جای دوری از خود و دیگران، به گرد هم آیند و از زندگی لذت ببرند. شاعر از دیوانگی، شور و شوق، و طبیعت به عنوان نمادهایی برای زندگی آزاد و شاد استفاده می‌کند. او از خواننده می‌خواهد که مانند باد بهاری سبک و آزاد باشد و از قید و بندهای زندگی روزمره رها شود.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
غزل شمارهٔ ۱۵۲۷
بیا کِامْروزْ گِردِ یار گردیم
به سَر گَردیم و چون پَرگار گردیم
بیا کِامْروز گِردِ خود نگردیم
به گِردِ خانه خَمّار گردیم
مَگو با ما که ما دیوانگانیم
بر آتش‌‌‌هایِ بی‌زِنْهار گردیم
سَبُک گردیم چون بادِ بهاری
حَریفِ سَبزه و گُلْزار گردیم
چرا چون گوشْ جُمله باد گیریم؟
چرا چون موشْ در اَنْبار گردیم؟
در آن طَبْله شِکَر پُر کرد عَطّار
به گِردِ طَبْله عَطّار گردیم
چو سُرمه خِدمَتِ دیده گُزینیم
چو دیده جُملگی دیدار گردیم
به سَر گَردیم و چون پَرگار گردیم
بیا کِامْروز گِردِ خود نگردیم
به گِردِ خانه خَمّار گردیم
مَگو با ما که ما دیوانگانیم
بر آتش‌‌‌هایِ بی‌زِنْهار گردیم
سَبُک گردیم چون بادِ بهاری
حَریفِ سَبزه و گُلْزار گردیم
چرا چون گوشْ جُمله باد گیریم؟
چرا چون موشْ در اَنْبار گردیم؟
در آن طَبْله شِکَر پُر کرد عَطّار
به گِردِ طَبْله عَطّار گردیم
چو سُرمه خِدمَتِ دیده گُزینیم
چو دیده جُملگی دیدار گردیم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
