هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر عشق و وفاداری عمیق خود را به معشوق بیان می‌کند. او سوگند یاد می‌کند که هرگز از معشوق روی برنگرداند، حتی اگر با تیغ تهدید شود. درد او ناشی از دوری معشوق است و درمان را تنها در نزد او می‌جوید. شاعر تأکید می‌کند که حتی اگر در آتش افکنده شود، باز هم از معشوق دست نمی‌کشد و همیشه به سوی او بازمی‌گردد.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و احساسی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۵۵۹
من دوشْ بِتازه عَهد کردم
سوگند به جانِ تو بخَوردم
کَزْ رویِ تو چَشمْ بَرندارم
گَر تیغ زنی زِ تو نگردم
دَرمان زِ کسی دِگَر نَجویَم
زیرا زِ فِراقِ توست دَردم
در آتشَم اَرْ فروبَری تو
گَر آه بَرآوَرَم نه مَردم
بَرخاستم از رَهَت چو گَردی
بر خاکِ رَهِ تو بازگردم
سوگند به جانِ تو بخَوردم
کَزْ رویِ تو چَشمْ بَرندارم
گَر تیغ زنی زِ تو نگردم
دَرمان زِ کسی دِگَر نَجویَم
زیرا زِ فِراقِ توست دَردم
در آتشَم اَرْ فروبَری تو
گَر آه بَرآوَرَم نه مَردم
بَرخاستم از رَهَت چو گَردی
بر خاکِ رَهِ تو بازگردم
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۵۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
