هوش مصنوعی: این متن به مفاهیمی مانند توهم، بی‌هدفی در زندگی، ناپایداری جهان، فقدان یقین، و بی‌قراری انسان می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند «جز افسون اوهام نیست»، «به بی‌مقصدی خلق تک می‌زند»، و «به هرجا تویی جای آرام نیست»، حس ناامیدی و جست‌وجوی بی‌ثمر انسان را بیان می‌کند. در نهایت، قناعت و پذیرش عدم را به عنوان راهی برای آرامش پیشنهاد می‌دهد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و نگاه انتقادی به زندگی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

غزل شمارهٔ ۷۷۰

تعین جز افسون اوهام نیست
نگین خنده‌ای می‌کند نام نیست

به بی‌مقصدی خلق تک می‌زند
همه قاصدانند و پیغام نیست

جهان سرخ‌وش پستی فطرت است
هواهاست در هر سر و، بام نیست

فروغ یقین بر دلکش نتافت
درین خانه‌ها وضع‌گلجام نیست

کسی‌تاکجا ناز سبزان‌کشد
به هندوستان یک گل‌اندام نیست

به هم دوستان را غنودن‌کجاست
دو مغزی به هر جنس بادام نیست

به غفلت چراغان‌کنید از عرق
که بالیدن سایه بی‌شام نیست

دماغ حریفان حسرت رساست
به خمیازه ترکن لبت‌، جام نیست

چه اوج سپهر و چه زیرزمین
به هرجا تویی جای آرام نیست

رعونت اگر نشئهٔ زندگی‌ست
سر زنده باگردنت رام نیست

غبار عدم باش و آسوده زی
به این جامه تکلیف احرام نیست

ضروری ندارم سخن می‌کنم
اداهایم از عالم وام نیست

قناعت کفیل بهار حیاست
گل طینتم بیدل ابرام نیست
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.