هوش مصنوعی:
این متن بیانگر احساس شکست و ناامیدی است. شاعر از ناتوانی و سردرگمی خود سخن می‌گوید و خود را مانند سایه‌ای بی‌هویت و بی‌اثر توصیف می‌کند. او از زندگی‌ای پر از ناکامی و نرسیدن به خواسته‌ها می‌گوید و خود را در وضعیتی مبهم و بی‌ثبات می‌بیند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۵۶۹
ناآمده سیلْ تَر شُدَسْتیم
نارفته به دام پایْ بَستیم
شطرنج ندیده‌‌‌‌ایم و ماتیم
یک جُرعه نخورده‌‌‌‌ایم و مَستیم
هَمچون شِکَنِ دو زُلفِ خوبان
نادیده مَصاف ما شِکَستیم
ما سایه آن بُتیم گویی
کَزْ اصلِ وجودْ بُت پَرَستیم
سایه بِنَمایَد و نباشد
ما نیز چو سایه نیست هستیم
نارفته به دام پایْ بَستیم
شطرنج ندیده‌‌‌‌ایم و ماتیم
یک جُرعه نخورده‌‌‌‌ایم و مَستیم
هَمچون شِکَنِ دو زُلفِ خوبان
نادیده مَصاف ما شِکَستیم
ما سایه آن بُتیم گویی
کَزْ اصلِ وجودْ بُت پَرَستیم
سایه بِنَمایَد و نباشد
ما نیز چو سایه نیست هستیم
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
