هوش مصنوعی:
این متن بیانگر عشق و وابستگی عمیق شاعر به خداوند و رضایت کامل از آنچه که او اراده می‌کند است. شاعر از هر چیزی جز خداوند و رحمت او چشم‌پوشی می‌کند و تنها به او تکیه می‌کند. او از زندگی بدون حضور خداوند هراس دارد و تنها به لذت‌های معنوی و روحانی که از جانب خداوند می‌آید، علاقه‌مند است. شاعر همچنین از زحمت‌های جسمانی و دنیوی دوری می‌جوید و به خلوص روح و جان می‌اندیشد.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۵۷۸
من جُز اَحَدٍ صَمَد نخواهم
من جُز مَلِکِ اَبَد نخواهم
جُز رَحْمَتِ او نَبایَدم نُقل
جُز باده که او دَهَد نخواهم
اندیشه عیشِ بی‌حُضورش
تَرسَم که بِدو رَسَد نخواهم
بی او زِ بَرایِ عِشرتِ من
خورشید سَبو کَشَد نخواهم
من مایه باده‌‌‌‌اَم چو انگور
جُز ضَربَت و جُز لَگَد نخواهم
از لَذَّتِ زَخم‌هاش جانم
یک ساعت اگر رَهَد نخواهم
وقت است که جانْ شَویم خالِص
کین زَحْمَتِ کالْبَد نخواهم
احمد گوید برایِ روپوش
از احمد جُز اَحَد نخواهم
مَجموعِ همه است شَمسِ تبریز
حَقّ است که من عَدَد نخواهم
من جُز مَلِکِ اَبَد نخواهم
جُز رَحْمَتِ او نَبایَدم نُقل
جُز باده که او دَهَد نخواهم
اندیشه عیشِ بی‌حُضورش
تَرسَم که بِدو رَسَد نخواهم
بی او زِ بَرایِ عِشرتِ من
خورشید سَبو کَشَد نخواهم
من مایه باده‌‌‌‌اَم چو انگور
جُز ضَربَت و جُز لَگَد نخواهم
از لَذَّتِ زَخم‌هاش جانم
یک ساعت اگر رَهَد نخواهم
وقت است که جانْ شَویم خالِص
کین زَحْمَتِ کالْبَد نخواهم
احمد گوید برایِ روپوش
از احمد جُز اَحَد نخواهم
مَجموعِ همه است شَمسِ تبریز
حَقّ است که من عَدَد نخواهم
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
۱۱۴۹
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۷۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۷۹
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۲/۳/۷ ۱۲:۵۱
اصلاح بفرمایید
من جُز مَلِکِ اَبَد نخواهم
گوهرین: با سلام و احترام. اصلاح شد. سپاس.
