هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عرفانی از بیدل، با تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، به موضوعاتی مانند عشق، هوس، اندیشه، و رنج‌های روحی می‌پردازد. شاعر از تشبیهاتی مانند شمع، خاکستر، برق، و تیشه‌ی فرهاد استفاده کرده تا احساسات خود را بیان کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، همراه با استعاره‌های پیچیده، برای درک بهتر به بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی نیاز دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در فهم کامل این شعر دچار مشکل شوند.
غزل شمارهٔ ۱۳۰۸
زان نشئه که قلقل به لب شیشه دواند
صد رنگ صریر قلمم ریشه دواند
چون شمع اگر سوخت سر و برگ نگاهم
خاکستر من شعله در اندیشه دواند
از عشق و هوس چاره ندارم چه توان کرد
سعی نفس است این‌که به هرپیشه دواند
خار و خس اوهام گرفته‌ست جهان را
کو برق که یک ریشه درین بیشه دواند
در ساز وفا ناخن تدبیر دگر نیست
فرهاد همان بر سر خود تیشه دواند
آنجا که خیالت چمن‌آرای حضور است
مژگان به صد انداز نگه ریشه دواند
در بزم تو شمعی به گداز آمده وقت است
رنگی به رخم غیرت هم پیشه دواند
محو است به خاموشی مستان نگاهت
شوری که نفس در نفس شیشه دواند
بیدل گهر نظم کسی راست که امروز
در بحر غزل زورق اندیشه دواند
صد رنگ صریر قلمم ریشه دواند
چون شمع اگر سوخت سر و برگ نگاهم
خاکستر من شعله در اندیشه دواند
از عشق و هوس چاره ندارم چه توان کرد
سعی نفس است این‌که به هرپیشه دواند
خار و خس اوهام گرفته‌ست جهان را
کو برق که یک ریشه درین بیشه دواند
در ساز وفا ناخن تدبیر دگر نیست
فرهاد همان بر سر خود تیشه دواند
آنجا که خیالت چمن‌آرای حضور است
مژگان به صد انداز نگه ریشه دواند
در بزم تو شمعی به گداز آمده وقت است
رنگی به رخم غیرت هم پیشه دواند
محو است به خاموشی مستان نگاهت
شوری که نفس در نفس شیشه دواند
بیدل گهر نظم کسی راست که امروز
در بحر غزل زورق اندیشه دواند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
