هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی به انتقاد از ریاکاری و فریب در جامعه می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که بسیاری از افراد با تظاهر به دینداری و پاکی، در واقع درگیر فریب و ریا هستند. او از طبیعت و عناصر آن مانند سرو و بید برای بیان عبرت‌های اخلاقی استفاده می‌کند و تأکید می‌کند که ظاهر فریبنده‌ای مانند طاووس‌های فاخته دروغین است. شاعر همچنین هشدار می‌دهد که فضولی و تلاش برای ایجاد ناامنی بی‌فایده است و کسانی که در این راه هستند، ارزش خود را نمی‌شناسند. در نهایت، او از خواننده می‌خواهد که از شعرش عبرت بگیرد، زیرا حاوی پیام‌های ناب و کم‌شنیده‌شده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم انتقادی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات اخلاقی و اجتماعی نیاز به درک بالاتری از زندگی و جامعه دارد.

غزل شمارهٔ ۱۳۱۲

صفا فریب فقیهان نفس گداخته‌اند
که هر طرف چو تیمم وضوی ساخته‌اند

درین بساط به جز رنگ رفته چیزی نیست
کسی چسان برد آن بازییی که باخته‌اند

ز وضع بی‌بری سرو و بید عبرت‌گیر
که گردنند و عجب مختلف فراخته‌اند

مآل رونق گل تا به داغ پنهان نیست
درین چمن همه طاووس‌های فاخته‌اند

ز عرض شوکت دونان مگو که موری چند
ز بال بر سر خود تیغ فتنه آخته‌اند

مده ز سعی فضولی غبار امن به باد
به هیچ ساختگان قدر خود شناخته‌اند

ز استقامت یاران عرصه هیچ مپرس
چو شمع جمله علمهای رنگ باخته‌اند

به گرد قافلهٔ رفتگان رسیدن نیست
نفس مسوز که بسیار پیش تاخته‌اند

مباش غافل از انداز شعر بیدل ما
شنیدنی‌ست نوایی که کم نواخته‌اند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۱۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.