نَظَری به کارِ من کُن که زِ دست رفت کارم
به کَسَم مَکُن حَواله که به جُز تو کَس ندارم

چه کمی دَرآیَد آخِر به شَرابخانهٔ تو
اگر از شَرابِ وَصلَت بِبَری زِ سَر خُمارم

چو نِیَم سِزایِ شادی زِ خودم مَدار بی‌­غَم
که دَرین میان همیشه غَمِ توست غمگسارم