هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و جمال معشوق سخن می‌گوید و احساسات خود را نسبت به او بیان می‌کند. او از رسیدن پیام‌های عاشقانه و تأثیرات روحی و روانی آن بر خود می‌گوید و در نهایت، از لذت و حال خوشی که از این عشق به او می‌رسد، سخن می‌راند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌تر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۶۳۵

دَم به دَم از رَهِ دلْ پیکِ خیالَش رَسَدم
تابشی نو به نو از حُسن و جَمالَش رَسَدم

یارَب این بویِ طَرَب از طَرَفِ فردوس است
یا نَسیمی­ست که از روزِ وصالَش رَسَدم؟

این زِ عشق است که مَغزم زِ طَرَب خیره شده‌­ست
یا که جامی­ست که از خَمْرِ حَلالَش رَسَدم؟

یا چو بازی­‌ست که از عشقْ هَمی‌پَرّانَد؟
یا کبوتربَچِگان از پَر و بالَش رَسَدم؟

سَرکَشان از طَرَفِ غَیبِ به من می­آیند
وین مَدَدها همه از لَذَّتِ حالَش رَسَدم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۳۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.