هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و اشتیاق خود به معشوق سخن می‌گوید. او از احساسات شدید خود، از جمله شکرگزاری، عشق سوزان و اشتیاق بی‌پایان به معشوق، صحبت می‌کند. شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق و تأثیر عمیق او بر روح و روان خود می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
غزل شمارهٔ ۱۶۳۶
از بُتِ باخَبَرِ منْ خَبَری می‌رَسَدم
وَزْ لَبِ چون شِکَرِ او شِکَری می‌رَسَدم
شِکَر اَنْدَر شِکَر اَنْدَر شِکَر است
شِکَری در دَهَن است و دِگَری می‌رَسَدم
هر دَم از گُلْشَنِ او طُرفه‌گُلی می‌سِکُلَم
هر زمان تازه‌گُل از شاخِ تَری می‌رَسَدم
خیره از عشقِ وِیْ‌اَم کَزْ هَوَسَش هر نَفَسی
عاشقِ سوختهٔ خیره‌سری می‌رَسَدم
آن یکی زَرد شُده کآتشِ او می‌کَشَدم
وین دِگَر هست که از وِیْ نَظَری می‌رَسَدم
وان دِگَر بر دَرِ آن خانهٔ او بِنْشَسته
که دَر اَرْ باز نشُد بانگِ دَری می‌رَسَدم
وان یکی بر سَرِ آن خاکْ سَرَک بِنْهاده
که زِ خاکَش صِفَتِ جانوَری می‌رَسَدم
وَزْ لَبِ چون شِکَرِ او شِکَری می‌رَسَدم
شِکَر اَنْدَر شِکَر اَنْدَر شِکَر است
شِکَری در دَهَن است و دِگَری می‌رَسَدم
هر دَم از گُلْشَنِ او طُرفه‌گُلی می‌سِکُلَم
هر زمان تازه‌گُل از شاخِ تَری می‌رَسَدم
خیره از عشقِ وِیْ‌اَم کَزْ هَوَسَش هر نَفَسی
عاشقِ سوختهٔ خیره‌سری می‌رَسَدم
آن یکی زَرد شُده کآتشِ او می‌کَشَدم
وین دِگَر هست که از وِیْ نَظَری می‌رَسَدم
وان دِگَر بر دَرِ آن خانهٔ او بِنْشَسته
که دَر اَرْ باز نشُد بانگِ دَری می‌رَسَدم
وان یکی بر سَرِ آن خاکْ سَرَک بِنْهاده
که زِ خاکَش صِفَتِ جانوَری می‌رَسَدم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۳۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
